درمان حمایتی

درمان حمایتی، درمانی است که جهت بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به بیماریهای صعب العلاج و سخت انجام میشود. هدف درمان حمایتی، جلوگیری هر چه سریعتر از بروز و یا درمان نشانه های بیماری، عوارض جانبی ناشی از درمان بیماری و مشکلات روحی – روانی و اجتماعی ناشی از بیماری و یا درمان آن است.
از نام های دیگر این نوع درمان، میتوان به درمان تسکین دهنده و یا درمان علامتی اشاره کرد.
درمان حمایتی، به منظور شفا و درمان بیماری انجام نمیشود. در واقع، این نوع درمان جهت تسکین علائم، درد، فشار و اضطراب ناشی از بیماری است و برای بیماران در هر سن و مرحله ای از بیماری انجام میشود و میبایست همراه با درمان اصلی به بیمار داده شود.
در حالیکه درمان حمایتی توسط پزشکان آنکولوژیست و پرستاران بخش شیمی درمانی تجویز میشود، آنها از کمک تیمی از پزشکان از تخصصهای مختلف و همچنین پرستاران و دیگر تخصصها که همکاری نزدیک با آنها دارند بهره میبرند که بتوانند، احتیاجات بیمار را تا حد امکان برآورده سازند و همچنین، خانواده بیمار در تحقق اهداف درمان حمایتی نقش مهمی دارند.
تمرکز درمان حمایتی بر روی کمک به بیماران در جهت تسکین یافتن علائم بیماریهای سخت همچون درد، خستگی مفرط، حالت تهوع و نفس تنگی میباشد.
درمان حمایتی همچنین، به دنبال کمک به بیماران در جهت حل مشکلات روحی – روانی آنها نیز هست.
درمان حمایتی، درمان علائم بیماری است و انتظار نمیرود که بیماریهای جدی و سخت را درمان کند.
هدف درمان حمایتی، بهبود کیفیت زندگی بیمار و خانواده بیمار است.
درمان حمایتی ممکن است، منجر به افزایش بقای بیمار نیز گردد.

منبع:

https://www.cancer.gov