سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال که به عنوان سرطان روده بزرگ هم شناخته میشود، به هر نوع سرطانی که ناحیه کولون یا رکتوم را درگیر کند، اطلاق میشود.
طبق تخمین انجمن سرطان شناسی آمریکا، در ایالات متحده حدودا از هر 21 مرد یک نفر و از هر 23 زن یک نفر در طول مدت عمرشان مبتلا به سرطان کولورکتال میشوند.
سرطان کولورکتال، دومین عامل مرگ در زنان و سومین عامل مرگ در مردان است. هرچند، به علت پیشرفت تکنیک های غربالگری و بهبود هایی که در پروسه درمانی صورت گرفته، میزان مرگ و میر در اثر سرطان کولورکتال رو به کاهش است .
سرطان کولورکتال میتواند خوش خیم، غیر سرطانی و یا بد خیم باشد. یک سرطان بدخیم میتواند به دیگر نقاط بدن گسترش یابد و به آنها آسیب برساند.

سرطان کولورکتال چگونه آغاز میشود؟

پولیپ های کولون یا رکتوم

اغلب سرطان های کولورکتال در ابتدا با رشد یک زائده از جدار داخلی کولون یا رکتوم آغاز میشود. به این زائده ها پولیپ گفته میشود.
بعضی از پولیپ ها میتوانند در طول زمان (معمولا سالهای طولانی) تبدیل به سرطان شوند، البته همه پولیپ ها تبدیل به سرطان نمیشوند. احتمال این که پولیپی تبدیل به سرطان شود به نوع آن بستگی دارد . 2 نوع اصلی پولیپ ها از قرار زیر هستند:

• پولیپ های آدنوماتوز (آدنوماها): این پولیپ ها گاهی تبدیل به سرطان میشوند. به همین علت، به آدنوماها وضعیت پیش سرطانی نیز اطلاق میگردد.
• پولیپ های هایپرپلاستیک و پولیپ های التهابی: این پولیپ ها شایع تر هستند اما به طور کلی آن ها پیش سرطانی نیستند.

سرطان کولورکتال چگونه گسترش میابد؟

اگر سرطان در یک پولیپ ایجاد شود، در طول زمان می تواند درون دیواره کولون یا رکتوم رشد یابد. دیواره کولون و رکتوم از لایه های مختلفی تشکیل شده است. سرطان کولورکتال در داخلی ترین لایه کولون (مخاط) آغاز میشود و می تواند رو به خارج و به داخل دیگر لایه ها رشد کند.
وقتی که سلول های سرطانی در داخل دیواره باشند میتوانند به داخل عروق خونی و لنفاوی (کانال های کوچکی که مایعات و ضایعات را حمل میکنند) رشد کند. این سلول ها میتوانند از این طریق به گره های لنفاوی مجاور و یا نقاط دور بدن مهاجرت کنند.
مرحله (میزان گسترش) سرطان کولورکتال بستگی به عمق رشد آن درون دیواره و این که آیا به جایی غیراز کولون یا رکتوم گسترش یافته است یا خیر، دارد .

سرطان کولورکتال کجا رشد می کند؟

برای درک درست سرطان کولورکتال شناخت قسمت هایی که کولون و رکتوم را میسازند کمک کننده است. کولون و رکتوم در مجموع روده بزرگ را تشکیل میدهند که خود بخشی از دستگاه گوارش است.
قسمت عمده روده بزرگ از کولون تشکیل شده، که یک لوله عضلانی به طول حدودا یک متر و نیم است. قسمت های مختلف کولون به نام جهتی که غذا در آن حرکت میکند نامگذاری شده است.

• بخش اول "کولون صعودی" نام دارد. کولون صعودی از یک کیسه کوچک به نام "سکوم"، که غذای هضم نشده از روده کوچک به این ناحیه وارد میشود، آغاز میشود. کولون صعودی از سمت راست حفره شکمی به بالا میرود.
• بخش دوم "کولون عرضی" نامیده می شود. از سمت راست به طرف چپ حفره شکمی میرود.
• بخش سوم "کولون نزولی" نامیده می شود زیرا در سمت چپ حفره شکمی قرار دارد .
• بخش چهارم به دلیل شکل "S" مانند آن "کولون سیگموئید" نامیده می شود. کولون سیگموئید به رکتوم متصل میشود، که رکتوم نیز به مقعد ختم میشود.

به مجموع کولون صعودی و عرضی، کولون نزدیک گفته میشود. به کولون نزولی و سیگموئید، کولون دور گفته میشود.

انواع سرطان های کولون و رکتوم

آدنوکارسینوماها، 96 درصد از سرطان های کولورکتال را تشکیل میدهند. این سرطان ها در سلول هایی که موکوس (ماده مخاطی) را برای لغزنده سازی محیط داخلی کولون و رکتوم میسازند، آغاز میشوند. وقتی که پزشک ها در مورد سرطان کولورکتال صحبت میکنند تقریبا همیشه در مورد این نوع از سرطان روده سخن میگویند. بعضی از زیر شاخه های آدنوکارسینوما مانند signet ring و mucinous میتوانند پیش آگهی ضعیف تری داشته باشند.

انواع دیگر تومورها با شیوع کمتر که میتوانند در کولون یا رکتوم ایجاد شوند، شامل موارد زیر هستند :

• تومورهای کارسینوئید
• تومورهای استرومائی دستگاه گوارش
• لنفوم
• سارکوم

تشخیص زود هنگام

پزشکان با مطالعه روش های جدید غربالگری (مانند تست های خونی) و همینطور بهبود روش های غربالگری موجود کنونی، به دنبال راه های بهتری برای تشخیص زودهنگام سرطان کولورکتال هستند. محققین همچنین به دنبال یافتن هرگونه تست یا برنامه غربالگری که مشخصا عملکرد بهتری داشته باشد، هستند.

تشخیص

محققین به دنبال تعیین طبقه بندی برای زیر مجموعه های سرطان کولورکتال هستند. این بدان معنی است که سرطان های کولورکتال را بر اساس عواملی مانند جهش های ژنتیکی در سلول های سرطانی، شکل سلول ها و نحوه رفتار آنها، این که سلول ها با چه سرعتی تقسیم میشوند و همچنین مشخصات خود تومور، طبقه بندی کنند.

تست های آزمایشگاهی برای کمک به برنامه ریزی درمان

تست های آزمایشگاهی طراحی شده اند تا به پیش بینی این که کدام یک از بیماران ریسک بالاتری برای عود مجدد (بازگشت سرطان پس از درمان) سرطان کولورکتال دارند، کمک کنند. این تست ها، ژن های مختلفی را که در داخل سلول های سرطانی کولورکتال فرد هستند مشخص میکنند. این تست ها برای تعیین سودمند بودن و انتخاب برنامه ی درمانی تحت مطالعه قرار میگرند. همچنین این تست ها میتوانند در زمینه تصمیم گیری درمورد این که آیا درمان بیشتری پیش یا پس از جراحی مورد نیاز است یا خیر، کمک کننده باشد.

درمان

محققین همیشه به دنبال راه های بهتری برای درمان سرطان کولورکتال هستند. درمانهای کنونی شامل موارد زیر می باشند:

جراحی

جراحان به صورت مداوم برای بهبود اعمال جراحی که در درمان سرطان کولورکتال مورد استفاده قرار میگیرند، در تلاش هستند. محققان به دنبال یافتن فواید جراحی های لاپراسکوپیک و روباتیک در مقایسه با جراحی های باز (که در آن ها برش های بزرگ تری روی پوست ایجاد میشوند) می باشند.
حفظ عضو -- نگهداشتن عملکرد بدن در حالتی که فعالیت خود را به صورت طبیعی انجام میدهد-- یکی دیگر از اهداف اصلی این مطالعات است.
گاهی هنگامی که سرطان کولورکتال عود میکند، به پرده صفاقی (peritoneum) (پرده نازکی که حفره شکمی و اعضا و جوارح آن را در بر می گیرد) گسترش می یابد. درمان این سرطان ها اغلب بسیار دشوار است.

شیمی درمانی

شیمی درمانی نقش مهمی در درمان تعداد زیادی از بیماران مبتلا به سرطان کولورکتال دارد و پزشکان به طور مداوم در تلاش برای اثر بخشی بیشتر و بالا بردن ایمنی آن هستند.

درمان هدفمند

داروهای مورد استفاده در درمان هدفمند به شکل متفاوتی از درمان های استاندارد شیمی درمانی عمل میکنند. آن ها قسمتی از سلول های سرطانی را هدف میگیرند که آن سلول ها را از سلول های طبیعی بدن متفاوت میسازد. در حال حاضر چندین نوع داروی درمان هدفمند برای سرطان کولورکتال پیشرفته مورد استفاده قرار میگیرد. محققین به دنبال مطالعه برای بهترین راه تولید چنین داروهایی و همچنین به دنبال یافتن داروهای جدید درمان هدفمند هستند. همچنین مطالعاتی که روی سلول های سرطان کولورکتال انجام میشود به دنبال یافتن جهش های ژنی که بتواند به عنوان هدف برای درمان در نظر گرفته شود، هستند.
مطالعاتی در حال انجام هستند تا مشخص شود آیا استفاده از درمان هدفمند به همراه شیمی درمانی در مراحل ابتدایی سرطان، میتواند به کاهش ریسک عود کمک کند یا خیر.

ایمونوتراپی

یکی از حوزه های جالب پژوهشی، ایمونو تراپی است. این درمان از سیستم ایمنی خود بدن برای مقابله با سرطان کمک میگیرد.

مهار کننده های بازرسی سیستم ایمنی:

یکی از ویژگی های مهم سیستم ایمنی بدن، توانایی آن در تمایز بین سلول های طبیعی بدن و سلول هایی که به عنوان "بیگانه" در نظر میگیرد، می باشد. این به سیستم ایمنی اجازه میدهد تا به سلول های بیگانه حمله کند و کاری به سلول های طبیعی بدن نداشته باشد. برای انجام این کار از پروتئین های نقطه بازرسی موجود بر روی بعضی از سلول های سیستم ایمنی کمک میگیرد. این پروتئین ها مانند کلید عمل میکنند که برای به وجود آمدن یک پاسخ ایمنی باید روشن (و یا خاموش) شوند. سلول های سرطانی گاهی از این نقاط بازرسی برای در امان ماندن از حمله سیستم ایمنی استفاده میکنند.

منبع:

https://www.cancer.org/cancer/colon-rectal-cancer