اختلالات عروقی / آنورکتال

بیماری های آنورکتال:

 میزان شیوع بیماری های آنورکتال بسیار بالا است و افراد در هر سنین به آن مبتلا می شوند. 

درمان این بیماری می تواند توسط طیف وسیعی از پزشکان شامل پزشک خانواده، متخصصین داخلی، زنان، گوارش، جراح عمومی و جراح روده بزرگ انجام شود.

اشراف به اصول اولیه تشخیص و درمان این مشکل به منظور تجویز بهترین درمان و فهم بهترین زمان برای درمان های ویژه بسیار حیاتی به نظر می رسد.

شایع ترین بیماری های این ناحیه همچون هموروئید، اغلب بدون انجام جراحی و بصورت سرپایی در مطب پزشک کاملاً قابل درمان می باشد.

درمان آبسه ها و فیستول های ناحیه آنورکتال ممکن است حتی برای پزشکان با تجربه هم پر مخاطره باشد، بنابراین این قبیل مشکلات می بایست در شروع به پزشکان متخصص ارجاع داده شوند. شقاق یا فیشر مقعدی به راحتی به درمان پاسخ می دهد.

درمان زگیل های مقعدی وتومورهای این ناحیه همچنان سخت به نظر می رسد.

جراحی های خاص مثل بیرون زدگی روده، بهتر است توسط جراح رکتوم انجام شود. به دلیل اینکه ممکن است که قبل و در حین جراحی نیاز به اتخاذ تصمیم های خاصی وجود داشته باشد که نیازمند این تخصص است.

کیست های مویی (سینوس پیلونیدال)، که امروزه دیگر مادرزادی تلقی نمی شود، روش های جراحی متعددی دارند.

سرطان مقعد، بسیار نادر است و در صورت تشخیص زودهنگام پاسخ مناسبی به شیمی درمانی و رادیوتراپی دارد.

بی اختیاری مدفوع می تواند مخاطرات جدی برای فرد ایجاد نماید و اغلب به دلیل شرم و حیا در بیان مشکل توسط فرد، بدون تشخیص و بدون علامت باقی می ماند.

علت دقیق خارش در ناحیه مقعد چالش اصلی تشخیص می باشد، ولی به هر حال درمان در صورتیکه شرح حال به درستی از بیمار گرفته شود می تواند به راحتی انجام شود. 

پزشکان می بایست با این بیماری ها و مشکلات ناشی از آنها آشنا باشند و بتوانند روش صحیح شرح گرفتن  از بیمار و انجام معاینات فیزیکی را به درستی بدانند.

بیماری کاردیومتابولیک چیست؟

بیماری کاردیومتابولیک اولین بار توسط محققی به نام Pescatello در مقالات فیزیولوژی مطرح گردید. او مجموعه ای ازبیماری ها شامل فشارخون بالا، سطح غیرطبیعی چربی خون، بالا بودن میزان انسولین خون (هایپراینسولینمیا) و عدم تحمل گلوکوز که در نهایت منجر به بیماری قلبی – عروقی و دیابت نوع 2 می شوند را به عنوان بیماریهای کاردیو متابولیک توصیف کرد.
او در تحقیقات خود مشاهده کرد که با افزایش اندکی در میزان غذای دریافتی روزانه، افزایش وزن و چاقی در افراد رخ می دهد، که ممکن است به دلیل اهمیت بیشتر نقش میزان فعالیت بدنی نسبت به میزان انرژی دریافتی در چاقی افراد باشد.
او این فرضیه را مطرح کرد که افزایش اندک تا متوسط در فعالیت بدنی می تواند به طرز معنی داری در افزایش سطح سلامت افراد نقش داشته باشد. این کارکرد شامل جلوگیری از مشکلات قلبی – عروقی و دیابت می باشد که می تواند بدون هدف قرار دادن جلوگیری از افزایش وزن و چاقی باشد.
اخیراً واژه کاردیومتابولیک، در جهت توصیف ارتباط بین علم شناخت سیستم قلبی – عروقی و بیماری دیابت و همچنین توجیه مداخلات دارویی در جهت کاهش عوارض متابولیک و قلبی – عروقی استفاده می شود.

مداخلات دارویی مطلوب برای بیماری های کاردیومتابولیک کدام است؟

درمان های دارویی مناسب برای بیماری های کاردیومتابولیک، افزایش وزن و چربی های شکمی، کلسترول LDL وتری گلیسیرید را کاهش و باعث افزایش کلسترول HDL می شوند.
این درمان ها همچنین کاهنده فشارخون می باشند و میزان مقاومت به انسولین را در بدن کاهش و میزان تحمل گلوکز را بهبود می دهند.
درمان های استاندارد طلایی به منظور کاهش میزان وقوع عوارض قلبی – عروقی و همچنین کم شدن سرعت پیشرفت بیماری دیابت و کاهش پایدار سطح HbA1c در خلال مطالعات بالینی دوسرکور و کنترل شده توسط دارونماها به اثبات می رسند.
این درمان ها در صورت نداشتن عوارض جانبی و یا تداخلات دارویی با دیگر داروها، میزان مقبولیت بالاتری خواهند داشت.
اخیراً درمانهای دارویی متعددی برای بیماری های کاردیومتابولیک وجود دارد.

منابع:

https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3140327

https://onlinelibrary.wiley.com/doi/pdf/10.1002/pdi.909